Diğer insanların fikirlerinden etkilenmeyen insanlara hep gıptayla bakmışımdır. Aslında insanların bir kısmı gerçekten kimseyi pek fazla önemsemeden bildiğini okuyanlar, diğer yarısı da bunu yaptığını söyleyenlerden oluşmuyor mu? Bence öyle ama kimse bu gerçeği kabullenmek istemiyor. İnsanların fikirlerini önemsemek, ne kadar ya da nereye kadar önemli acaba. Pek tabi bunun da bir sınırı olmalı. Peki 'insanlar bana böyle davranabiliyorsa demek ki ben de bir sorun var 'mantığı ne kadar sağlıklı? İnsandan bahsediyoruz, yeryüzünün en defolu varlığından. Kendimize bile dürüst olamazken, bir başkasına nasıl vicdanımızın temiz yüzünü açabiliriz. İnsanın haslığına, samimiyetine ne şekilde güvenebiliriz bilmiyorum. Gün gelir en olmadık yerde en olmadık zamanda öyle bir şey söylerler ki kendinizi korumak için ördüğünüz tüm duvarları yıkılıverir. Çocuklaşırsın ve çocuk olmaktan en çok o zaman utanırsın. Sen değil miydin büyümek için onca zahmete katlanan.. Üzülmek de değil kırılmak da. Bence bu duygunun asıl adı mahzunlaşmak. Üstelik en çok çocuk olmak istediğin zaman çocuk da olamazsın. Çocukluğunu sattın çünkü. Büyümek için sattın. Ne kaldı elinde, toparlaman gereken bir ruh hâli ve sabitlemen gereken bir gülümseme. Gülmelisin çünkü insanlar dertlerinle uğraşmaz. Kendi kafalarına göre yorum yapar ama nasılsın diye sormaz. O yüzden değil midir mahzunlaştığında kimsenin kapısını çalmazsın. Korkarsın çünkü insanlar güçsüzleri sevmez. Ne zaman mahzunlaşsan seni avutacak bir omuz araya araya, sahte gülüşüne tav omuzlara düşersin. İnkar etme çocuk düştün, kalktın. Dünyanın pek sevilesi bir yer olmadığını ama seni de yıldıramayacağını kanıtladın.
Merak etmek insanı canlı tutar derler ama çok da lazım değil bence. Başına iş alırsın en fazla. Bir insanı merak etmek ise konu, o zaman çabuk kaç diyorum. Merakını yenince yurda dönüş yaparsın, o derece:) Ağaç olsun, kuş olsun git öğren ama insanı nasıl öğreneceksin. Klişe yöntemler ya seni kesmez ya da büyük ihtimal beceremezsin. O zaman kolundan tutup konuşturmak istersin, anlatsın sana kendini. Senin şekillendirdiğin gibi değilse de seversin. Sana inat kendi olduğu için daha çok seversin hem de. Gülüşünü bile tam olarak bilmiyorsundur mesela. Dudaklarının aldığı şekli, aniden ciddileşince kalan izi, hiç birini bilmiyorsundur. Kızınca mesela o zaman nasıl yüzünün çizgileri? Tüm bunları öğrenene kadar bakmak istiyorsundur ama kimseye uzun süre bakamıyorsundur. Olamaz mı? Olabilir. Senden uzaklaşınca uzaylılar mı kaçırdı acaba diye telaşlanıyorsundur belki. Bu da mı olamaz? Olabilir. Tek manyak sen değilsindir. Muhtemeldir.
