HAVADA KALMIŞ NE VARSA

Havada kalmışlığın hafifliği rahattır. Böyle düşünüyordum aylar önce. Başkasını suçlamak her zaman daha kolaydır. Başkasını suçladığın zaman daha fazla yol varmış gibi görünür. Vardır ama o başkası hiç bir yolu seçmemiştir. Suçlarsın.. Ama o yolu uzaktan görmekle, yolun tam başında durmak çok farklıymış. Hatalar yaparsın, bakarsın ki aslında o kadar çok yol yokmuş ama bir o kadar da çok yol varmış, gönülden arzulayınca. "Rızasız bahçenin gülü derilmez." diyor ya Neşet Ertaş bence çok haklı. Rızayı kendimde görüyorum. Gül bahçelerine karışmak benim için sanki çok kolay. İçimde heves var, coşku var. Bir o kadar da korku. Kimi zaman karışamıyorum havaya. Bu sefer havada kalmışlığın hafifliği değil ağırlığı çöküyor üstüme. Şekeri çok seven ama şeker hastası olan bir çocuğa anlatamazsın ya durumu bazen tam öyleyim. Çok sevdiğim bir şey çok sevdiğim için öldürecek sanki beni. Hep havaya atıyorum. Keskin cam parçaları gibi birikip üstüme yağacaklar diye korkuyorum. Ondan telaşım belki. Neyse zaten kimse kolay olacağını söylememişti. Aylar sonra farklı düşünürüm belki kim bilir. Ne de olsa zaman çok tuhaf bir yapıştırıcı.

O BENİM DÜNYAM

Dünyaya bakıma muhtaç bir bebek olarak  gelmemiş olsak, herkes bir yerlerden bir şekilde adam, kadın olmuş olarak gelse. Mesela başka bir gezegende büyüsek ve bizi dünyaya fırlatsalar. Kimseyle iletişime geçmesek, sadece baksak dünya nasıl bir yer diye. Ha öyle dünyayı kurtarmak gibi ulvi görevlerimiz olmayacak ama. Bir bakıp çıkacağız kardeşim havasında gelmiş olsak. Güneşin doğuşunu izlesek, sabahın mis havasını içimize çeksek. Dünyanın güzel ormanlarında yürüyüş yapsak, nefis meyvelerinden, yemişlerinden tatsak. Sonra birden bire hava kararsa, denizleri görsek uçsuz bucaksız. Otursak sahile yıldızları seyretsek. Ve de ay olsa hem de dolunay. Bakıp bakıp ürpersek. Ay ışığını izlesek, yakamoz görsek. Gecenin de mis havasını içimize çeksek. Ardından yağmur yağsa, toprak koksa. Başımız dönse o güzelim kokudan, uzansak çimlere... Ne güzel olmaz mıydı?..